حریم شخصی

متاسفانه با گسترش اینترنت مساله ی حریم شخصی بیش از پیش در ایران زیر پا گذاشته می شود. هرچند قبل از آن هم ما شاهد این مساله چه از طرف مردم و چه از طرف حکومت ها بودیم.
می خواهم در این متن کوتاه فقط چند مورد کوچک که باید همه مان رعایت کنیم یادآور شوم. مطمئنا مسیر تغییر از تغییر من و شما می گذرد و رعایت اخلاق توسط ما اولین قدم برای داشتن جامعه ای آرمانی است:

موبایل هر فرد حریم خصوصی اوست. به هیچ قیمت و بهانه ای حق وارد شدن بدون اجازه به این حریم و خواندن هیچ مطلبی را نداریم.
راحتی، شک کردن، مهم نبودن مطالب داخل موبایل، صمیمیت، خیانت و… بهانه های خوبی نیستند.
اگر به کسی شک دارید به جای وارد شدن به حریم خصوصی اش او را رها کنید.

فوروارد کردن صحبت های خصوصی، اسکرین شات گرفتن از چت ها و… بدون اجازه یکی از زشت ترین کارهاست.
هدف هایی مثل خنده، انتقام، آموزش علمی!، افشاگری، انعکاس حرف های جالب، افتخار به یک ارتباط و… بهانه های خوبی برای انتشار عمومی یا خصوصی یک ارتباط خصوصی بدون اجازه ی طرف مقابل نیستند.

انتشار عکس های خصوصی دو نفره یا چند نفره بدون اجازه ی افراد دیگر داخل عکس صحیح نیست. خیلی راحت است که موقع گرفتن عکس به همه بگوییم:
بچه ها بیاین یک عکس برای اینستاگرام یا فیس بوکم بگیریم.
مگر اینکه عکس در محیطی عمومی باشد که حضور افراد دیگر در بک گراند تصویر اجتناب ناپذیر باشد.

رختخواب افراد، حریم خصوصی آنهاست.
کسی که به شما اعتماد می کند و با شما رابطه ندارد بدون اجازه اش حق بازگویی هیچ مطلبی را ندارید.
چه در مورد خوب بودن چه در مورد بد بودن رابطه. مگر اینکه طرف مقابلتان دکتر شما باشد!!
یادتان باشد کات شدن رابطه یا… بهانه های خوبی برای تایید روابط جنسی شما با کسی یا ذکر جزئیات آن بدون اجازه ی طرف مقابل نیست.

دوستی یک اتفاق دو طرفه است!
ما علاوه بر آنکه حق نداریم رازهای طرف مقابلمان را حتی بعد پایان دوستی در جایی بازگو کنیم حتی تایید دوستی خاصمان با کسی نیازمند اجازه ی اوست!
اگر نمی توانیم رازهای کسی را حفظ کنیم یا بدون اجازه ی او قرار است خاطرات شخصیمان و حتی دوستیمان را به فلانی که مثل داداشمه یا خواهرمه یا باهاش از این حرفا ندارم یا همه ی حرفامون پیش همه یا… اعلام کنیم بهتر است اصلا وارد روابط انسانی یا زناشویی نشویم.

دیگر اظهر من الشمس است که کارهایی مثل گوش دادن حرف های دیگران یا مکالمات تلفنی آنها یا دید زدن چت هایشان از بالای سر آنها یا… با هر بهانه ای که باشد از کنجکاوی تا دلسوزی تا… بسیار ناپسند است و باید از این رفتارها دوری کنیم.
آیا خودمان از اینکه کسی صحبت هایمان را گوش کند لذت می بریم؟

مسائلی مثل در زدن قبل از ورود به اتاق ها، دست نزدن به کیف دیگران بدون اجازه حتی برای برداشتن وسایل خودتان و حتی نپرسیدن سوال های بی دلیلی که طرف مقابل علاقه ای به پاسخ به آنها و ورود به آن مساله ندارد از بدیهی ترین مسائلی هستند که رعایت آنها در هر خانه باعث احترام همه ی افراد به حریم شخصی یکدیگر می شود.

در واقع بسیاری از سوالات دوستانه ی ما نقض حریم خصوصی افراد است. مخصوصا وقتی طرف مقابل علاقه ای به پاسخ به آنها ندارد. حتی قرار دادن فرد در رودروایسی یا فشار یا… برای پاسخ به هر مساله ی کوچکی که علاقمند به پاسخگویی به آن نیست یکی از موارد نقض حریم شخصی است.

در انتها یادمان باشد که روابط انسانی در کنار رعایت حریم خصوصی نیازمند صداقت و درستی و اعتماد است.
عدم صداقت طرف مقابل خیلی وقت ها ما را به شکستن حریم های خصوصی وسوسه می کند اما یادمان باشد که چاره اش دوری از افراد ناسالم و دروغگو است نه اینکه خود ما نیز یک بی اخلاقی دیگر را مرتکب شویم!!

و لازم به ذکر است که تمام این ورودها منوط به اجازه ی بدون فشار و خود خواسته ی طرف مقابل است. و اگر این اجازه به صورت خودخواسته داده شود در اینجا مساله از حالت حریم خصوصی خارج می شود.

از امروز کمی بیشتر مواظب رفتارمان، حرف هایمان، چت هایمان، درددل هایمان و… باشیم.

سید مهدی موسوی

1 دیدگاه در “حریم شخصی

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *