.وقتی یک نفر به دختری تجاوز می کند می گوییم بیمار بوده است. وقتی حکومتی کسی را اعدام می کند می گوییم برای بقای خودش دست به هر کاری می زند. وقتی ارتش سایبری زیر پست هایمان فحاشی می کند می گوییم ساندیس گرفته اند اما تکلیف ما با این هزاران فحاش دنیای مجازی چیست؟
فقط کافی ست به صفحه ی فریال یا بسیاری دیگر از دوستان خانم هنرمندم بروید تا ببینید در هر دقیقه چند کامنت جنسی رکیک و فحش و تهدید دریافت می کنند. قبلا هم فوران عقده های جنسی مردم این سرزمین را در زیر پست مجری قرعه کشی جام جهانی، گلشیفته ی نازنین و… دیده بودیم. آیا تمام این حملات وحشیانه به وجود یک زن، ناشی از عقده های فروخورده ی مردان ما بعد از جمع شدن شهرنوهاست؟
تلخی ماجرا این است که این دفعه بسیاری از توهین ها و تهمت های جنسی از دهان زنانی بیرون می آید که خودشان روزانه در جامعه قربانی همین مزاحمت ها و حمله ها هستند.
تلخی ماجرا این است که به خودمان اجازه می دهیم اگر کسی را دوست نداریم به جای نقد او یا دنبال نکردن او، دهانمان را باز کنیم و رکیک ترین تهمت های جنسی را روی میز بریزیم.
تعداد بالای این کامنت ها و پست ها و… من را از زندگی کردن کنار این مردم می ترساند و وحشتناک ترین بخش ماجرا آن است که روشنفکر ما هم علت ماجرا را در پوشش آن خانم یا چهره یا… می داند و به جای پرداختن به بیماری در حال گسترش در جامعه، می خواهد صورت مساله را پاک کند و زن را از جایگاه قربانی به مقصر بدل می کند!!
امیدوارم تمامی ما با اطلاع رسانی و برخورد با این افراد حتی اگر نزدیکترین کسانمان هم باشند جامعه ای بسازیم که نه فقط زنان که تمام انسان ها در آرامش و فضایی امن بتوانند زندگی کنند و تجاوز کلامی و جسمی از فرهنگ لغت حذف شود.
#فحاشی_نخواهم_کرد

سید مهدی موسوی